آموزش گرامر زبان آلماني (قسمت هفتم)

در اين بخش به حالت جمع اسامي در زبان زبان آلماني مي‌پردازيم.

اولين نكته‌اي كه بايد بدانيد اين است كه حرف تعريف حالت معرفه همه اسامي جمع die است.

براي جمع كردن اسامي در زبان آلماني معمولا يك يا دو حرف به انتهاي آنها اضافه مي‌شود. بسياري از اسامي مذكر و خنثي  با اضافه كردن حرف –e به انتهاي آنها به حالت جمع تبديل مي‌شوند. به مثال‌هاي زير توجه كنيد:

و بسياري از اسامي مونث هم با اضافه كردن حروف  -n يا  -enبه حالت جمع تبديل مي‌شوند.

و اگر اسمي به حالت عادي با –en تمام شود حالت جمع آن كاملا مانند حالت مفرد خواهد بود.

حروف صدادار در برخي از اسامي پس از تبديل شدن به حالت جمع Umlaut  يا دونقطه مي‌گيرد. در اين حالت تلفظ حرف صدادار عوض مي‌شود.

با وجود قوانيني كه در بالا به آنها اشاره شد بهترين راه يادگيري حالت جمع اسامي يادگرفتن آنها در موقع يادگيري هر اسم است. معمولا بيشتر لغتنامه‌هاي آلماني در كنار اسم جنسيت و حالت جمع آن را نيز دارند.

در اين بخش به بيان راه‌هاي براي نشان دادن موافقت يا مخالفت مي‌پردازيم.

راه‌هاي مختلفي براي بيان موافقت يا تائيد نظر ديگران وجود دارد كه من به بيان برخي از آنها در اينجا مي‌پردازم.

اولين روش استفاده از Genau است. اين واژه به معني «دقيقا» است. اما مي‌تواند معني «البته» را نيز داشته باشد.

روش بعدي استفاده از عبارات In Ordnung است. اين عبارت به معني «صحيح است» يا «درست است» است.

روش بعدي براي تائيد نظر كسي استفاده از جمله Ich verstehe است. اين جمله به معني «مي‌فهمم» يا «درك مي‌كنم» است.

براي نشان دادن عدم مواقفت يا مخالفت مي‌توانيد از عبارت Stimmt nicht به معني «اشتباه است» يا از جمله Ich glaube nicht به معني «من اينطوري فكر نمي‌كنم» استفاده كنيد.

از آنجايي كه ضمير فاعلي Sie در زبان آلماني داراي معاني مختلفي است در اين بخش به بررسي معاني مختلف Sie خواهيم پرداخت.

ضمير Sie مي‌تواند به عنوان «شما» رسمي و مودبانه مورد استفاده قرار گيرد (در زبان فارسي در حالت مودبانه ما از ضمير به حالت جمع استفاده مي‌كنيم يعني «شما»). بايد توجه داشته بشيد كه ضمير Sie در اين كاربرد هنواره با حرف اول بزرگ نوشته مي‌شود و در صورتي كه از اين ضمير در جمله استفاده كنيد بايد فعل را با پسوند –en صرف كنيد. به مثال‌هاي زير توجه كنيد:

اين ضمير همچنين مي‌تواند به معني او (سوم شخص مفرد مونث) يا آن (براي اسامي مونث) نيز مورد استفاده قرار گيرد. در اين حالت تنها در صورتي كه ضمير در ابتداي جمله قرار گيرد حرف اول آن بزرگ خواهد بود. براي صرف كردن فعل اصلي با اين ضمير (در صورتي كه فعل با قائده باشد) بايد به انتهاي آن –t اضافه شود. به مثال‌هاي زير توجه كنيد (مثال سوم براي مقايسه با حالت بالا است) :

آخرين كاربرد sie به معني آنها است (ضمير سوم شخص جمع). در اين حالت نيز sie مانند حالت بالا با حرف كوچك آغاز مي‌شود اما فعل جمله با پسوند –en صرف مي‌شود. به مثال‌هاي زير توجه كنيد:

در اين بخش در به طور ساده به معرفي دو فعل مودال و طرز قرار گرفتن آنها در جمله مي‌پردازيم.

براي نشان دادن اجبار يا الزام از فعل مودال Müssen استفاده مي‌كنيم. فعل‌هاي مودال در جمله به جاي فعل اصلي و در جايگاه دوم (در جمله‌هاي خبري) يا اول (در جمله‌هاي سوالي يا امري) قرار مي‌گيرد. در صورت استفاده از يك فعل مودال در جمله فعل بعدي به صورت مصدر (با پسوند en) در اخر جمله قرار مي‌گيرد.

از آنجايي كه فعل‌هاي مودال بي قائده هستند قبل از خواندن مثال‌ها به طريقه صرف فعل Müssen توجه كنيد.

به مثال‌هاي زير توجه كنيد:

براي مشخص كردن اجازه يك فرد براي انجام كاري بايد از فعل مودال dürfen استفاده كنيد.

فعل dürfen نيز يك فعل بي قائده است. به مثال‌هاي زير توجه كنيد:

زماني كه مي‌خواهيد عدم امكان يا وجود اجازه براي انجام كاري را نشان دهيد بايد جمله را منفي كنيد. براي منفي كردن يك جمله در زبان آلماني با فعل مودال هميشه بايد از  Nicht دقيقا بعد از فعل دوم استفاده كرد. به مثال‌هاي زير توجه كنيد: